Pomóżmy Amandzie

- Mam żal do mamy. Nie tęsknię za nią. Gdyby mnie kochała, to opiekowałaby się mną - mówi Amanda Szymańska, którą wychowuje babcia Marianna.

Amanda ma 13 lat, jest niepełnosprawna. Nigdy nie zaznała prawdziwego szczęścia rodzinnego. Ojciec nieznany, matka alkoholiczka. Dziewczynka, kiedy miała zaledwie kilka miesięcy, trafiła do babci. Pani Marianna wychowuje ją sama. Matka niepełnosprawną córką nie chciała się opiekować.  

Amanda urodziła się z przepukliną oponowo-rdzeniową. Przez kilka lat była przykuta do wózka. Babcia nie poddawała się jednak i za wszelką cenę walczyła o jej zdrowie. Wysiłek pani Marianny nie został zmarnowany.

- Pracuje w zawodzie 30 lat i nie spotkałam jeszcze tak heroicznej postawy, jak u pani Marianny. Kobieta nie ma żadnego wsparcia od matki dziewczynki. Jestem dla niej pełna podziwu i szacunku - mówi Małgorzata Krasowska, lekarz pani Marianny.

Poświęcenie babci Amandy jest godne podziwu. Pani Marianna ma nowotwór. Trafiła do szpitala, ale natychmiast, na własne żądanie, opuściła placówkę. Zrobiła to z miłości do wnuczki, która nie może zostać sama w domu. Amanda ma niesprawne drogi moczowe i co kilka godzin musi być cewnikowana.

Amanda, pomimo swojej niepełnosprawności, wiele od siebie wymaga. Nie zaniedbuje obowiązków. Chodzi do szkoły. Wzbudza podziw nauczycieli i rówieśników.

- Jest bardzo grzeczną dziewczynką. Mimo swojej choroby pomaga innym niepełnosprawnym dzieciom. Sama nigdy nie prosi o pomoc - opowiada Anna Czyżewska, wychowawczyni Amandy.

Dziewczynka musi być rehabilitowana. Tylko dzięki temu będzie w miarę samodzielna. Babcia walczy o jej zdrowie, ale zakup specjalistycznego sprzętu do rehabilitacji znacznie przekracza jej możliwości finansowe. *

* skrót materiału

Reporter: Żanetta Kołodziejczyk e-mail

(Telewizja Polsat)