Trauma na całe życie, mieszkanie tylko na chwilę

 Pani Karina z Krapkowic  ma trzydzieści jeden lat. Kiedy miała piętnaście lat, zmarła jej matka, ojciec nadużywał alkoholu. W domu panowała przemoc.

-  Mam trzy siostry i każda z nas wychodziła z domu, żeby być daleko  od ojca alkoholika i zazwyczaj trafiałyśmy z deszczu pod rynnę – mówi pani Karina, która walczy o mieszkanie.

O traumatycznych przeżyciach z dzieciństwa starała się zapomnieć. Trzynaście lat temu poznała Bolesława B., zamieszkali razem. Urodziło im się dwoje dzieci. Dziś Bartosz ma dwanaście lat,  a Szymon sześć. Pani Karina wierzyła, że życie w końcu jej się ułoży. Niestety  stało się inaczej.      

-  Bałam się,  bo on miał pozwolenie na broń. Mówił, że mnie kocha,  ale i tak  mnie w końcu  zabije.  Za włosy z łóżka mnie wyciągał – opowiada pani Karina. 

- Często nękał mnie telefonami, wypytywał  czy Karina jest w pracy. Potrafił wyssać sobie taką  historię, która była nieprawdziwa, twierdził, że  Karina trudni się nierządem,  żeby spłacać mój kredyt – mówi pani Irena, znajoma pani Kariny.

Bolesław B. nadużywał alkoholu. Jak twierdzi pani Karina, znęcał się nad nią psychicznie i fizycznie. Świadkami tych zdarzeń byli ich dwaj synowie. 

-  Pił dzień w dzień, były awantury do czwartej nad ranem, dzieci były niewyspane, zaczęły być sygnały ze szkoły, że dzieci są  zmęczone,  nie mogą się  skupić. Starszy syn choruje na  ADHD,  a ojciec mu powiedział, że nie jest jego dzieckiem musi  zrobić testy DNA. Syn   płakał cały dzień  - mówi pani Karina.

Pani Karina miała już dość znęcania. Jak twierdzi kobieta  poprzez traumatyczne przeżycia   była już na skraju wyczerpania. 

-  Trzynaście lat słuchałam, że jestem gruba,  nic nie warta, brzydka. Połykałam  całe pudełko leków przeciwbólowych. Nie wytrzymywałam psychicznie,  na szczęście po pół godziny  organizm zaczął wydalać wszystko – mówi pani Karina.

Pani Karina postanowiła o siebie i dzieci  zawalczyć. Uciekła od Bolesława B.  Była szczęśliwa, kiedy trafiła  do mieszkania chronionego. Jednak  zgodnie z prawem po kilkunastu miesiącach musiała lokal opuścić  i wynająć mieszkanie.

- Kiedy psychicznie odpoczęłam,  to muszę  wyprowadzić się. Prosiłam, żeby pozwolili mi dłużej zostać, że nie mam pieniędzy, żeby utrzymać mieszkanie – mówi pani Karina.

- W mieszkaniu chronionym można mieszkać dwa lata. Cały problem spada  na gminy,  a ja będę obstawać przy tym, że rola Państwa jest za mała. Nie może być tak,  że budżet to tylko oświata i pomoc społeczna - mówi Marlena Kornaś z  Ośrodka Pomocy Społecznej w Krapkowicach.

Pani Karina pracuje w Zakładzie Pracy Chronionej.  Kiedy miała kilkanaście lat doznała urazu kręgosłupa i ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności. Zarabia zaledwie tysiąc złotych,  a za  25- metrową kawalerkę musi zapłacić ponad 800 złotych. 

    
-  Mamy przygotowane pomieszczenia, hotel na określony czas,  będzie miała schronienie, ale późniejsza droga to już jest problem,  bo miasto nie dysponuje wolnymi mieszkaniami - mówi Józef Piosek z Zakładu  Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej  w Krapkowicach.  

Sprawa o znęcanie się nad panią Kariną trwa. Trwa także sprawa o ograniczenie władzy rodzicielskiej Bolesławowi B. Niestety choć kobieta starała się o lokal komunalny, dziś mieszkania dla niej nie ma.

-  Jak stracę pracę,  zacznę pić,  to może wtedy mi pomogą. W naszym kraju takim ludziom się pomaga,  a nie uczciwym.  Nie wiem, jak długo wytrzymam.  Chyba każda matka dla swoich dzieci będzie  rękami i nogami walczyć, ale sama już nie jestem w stanie wywalczyć nic – mówi pani Karina. *

*skrót materiału

Reporter: Żanetta Kołodziejczyk-Tymochowicz

zkolodziejczyk@polsat.com.pl