Wini szpital za niepełnosprawność. Od urodzenia walczy z bólem

21 lat temu w szpitalu w Kielcach na świat przyszła Patrycja Raczyńska. Poród odbył się siłami natury jednak nie bez komplikacji. Po 3 dniach matkę z dzieckiem wypisano do domu w stanie dobrym. Trzy tygodnie później lekarz rodzinny zauważył u małej Patrycji zauważył zasinienie na rączce i obrzęk stawu biodrowego. Skierował ją do szpitala.

-  Okazało się, że ma gronkowca złocistego z posocznicą. Od razu ją wzięli na blok, rozcięli jej kawałek biodra, to ta ropa aż wytrysnęła. W rączce to samo – mówi Krystyna Raczyńska, mama pani Patrycji.

- Leczenie trwało bardzo długo. Była bardzo długo trzymana w opatrunku gipsowym – podkreśla dr Wojciech Radło, ortopeda, biegły sądowy.

- Gips zdjęli, zrobili prześwietlenie, podleczyli trochę rany i założyli gips następny na sześć tygodni. Takie leczenie trwało dwa lata – dodaje Krystyna Raczyńska, mama Patrycji.

Po dwóch latach pani Krystyna, widząc że leczenie w Kielcach nie przynosi żadnych rezultatów, zdecydowała się przenieść córkę do szpitala w Krakowie. Tamtejsi lekarze byli zbulwersowani stanem dziecka.

- Przyszli tych lekarzy z 15, kazali rozebrać dziecko. Gdy to zrobiłam, lekarz podniósł ją i spytał: co nam pani przywiozła - mówi Krystyna Raczyńska.

- Destrukcja stawu została spowodowana opóźnionym wdrożeniem leczenia – informuje dr Wojciech Radło, ortopeda, biegły sądowy.

W 1998 roku pani Krystyna złożyła pozew o odszkodowanie od kieleckiego szpitala, ale sąd uznał, że to matka zaraziła dziecko gronkowcem i sprawę przegrała. Patrycja Raczyńska ma dziś 21 lat i nie pamięta dnia, w którym nie czułaby bólu.  

- Dzieciństwo? Każdy wytykał mnie palcami, wyśmiewał się: kulawka, kuternoga. I tak było do momentu technikum. To był okropny ból – wspomina pani Patrycja.

Kobieta miała jedną nogę krótszą. Trzeba było ją wydłużyć.

- Tu dwa koła, na dole dwa, wkoło druty na wylot powiercone, śruby i klucz od roweru. Co dzień milimetr nogę wydłużaliśmy, codziennie. A córka płakała jeszcze zanim ją dotknęłam – wspomina pani Krystyna.

Dopiero po 20 latach leczenia znalazł się ortopeda, który podjął się wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego. Operacja jednak nie zakończyła się całkowitym powodzeniem.

- Było 50 procent szans, że operacja się uda. I co z tego, że się udała, jak stopa zrobiła się niewładna – mówi pani Krystyna.

Pani Patrycja zaraz po ukończeniu 18 lat sama złożyła pozew przeciwko szpitalowi w Kielcach, a jej pełnomocnik powołał biegłych, których opinie były miażdżące dla rozstrzygnięć z pierwszego procesu. Niestety, kielecki sąd je oddalił, twierdząc że nie mają znaczenia dla sprawy. Należy się więc spodziewać, iż tym razem sprawa również będzie przegrana.

- Jest to trochę obrona szpitala, w którym ten noworodek był leczony. Po prostu, zrzucenie winy zainfekowania czy infekcji wewnątrzszpitalnej na infekcję wewnątrzmaciczną matki – ocenia biegły sadowy z zakresu ortopedii dr Wojciech Radło.

– Ja już nie wiem... Patrzeć jak dziecko będzie dalej cierpieć i nocami płakać? Ja już się poddałam, już mnie to wszystko przerosło. Sama nie wiem, co dalej robić, gdzie dalej iść, skąd dobierać pieniędzy. Nie wiem – rozpacza pani Krystyna. 

Pani Patrycja ma niewielkie marzenia. - Stanąć kiedyś prosto i przejść się. I założyć but na obcasie. Chociaż tak parę metrów, zobaczyć jak to jest poczuć się tak naprawdę dziewczyną, kobietą - podsumowuje. *

* skrót materiał

Reporter: Jan Kasia

jkasia@polsat.com.pl