Pracowali i opiekowali się niepełnosprawnym dziećmi. Świadczeń nie dostali

Pani Aldona ma 28 lat. Od urodzenia jest niepełnosprawna.  - Urodziła się z przepukliną rdzeniowo-mózgową. Nie dawali jej szans ze względu na wodogłowie. Aldonka ma niedowład kończyn – opowiada mama, pani Grażyna. 

- Nie jest to komfortowe, jest to sytuacja przykra,  którą wymusiło życie, nie ja. Ja się o to nie prosiłam - dodaje pani Aldona.
Pan Adam 38 lat, jest niepełnosprawny intelektualnie.

- Był mocno uszkodzony układ centralny, padaczkę miał taką, że jego ataki w ciągu dnia są nie do policzenia - mówi pani Katarzyna, mama pana Adama

Pani Aldona  mieszka w Żarach niedaleko Zielonej Góry. Pan Adam w podwarszawskim Legionowie. Choć dzielą ich kilometry, łączy ich jedno: walka ich matek o przetrwanie. 
- Państwo wydaje około 4 tys. zł na utrzymanie takiej osoby w ośrodku. Pytam się, skąd biorą pieniądze na to, jak to wyliczają, skoro takiej osobie, jak mój syn dają 724 zł na miesiąc – zauważa pani Katarzyna. 

Kiedy pani Aldona miała zaledwie 9 lat straciła ojca w wypadku samochodowym. Kobieta nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować. O jej zdrowie i życie walczyła samotnie matka, 58-letnia dziś pani Grażyna.

Podobny los dotknął 38-letniego pana Adama. Ojciec rodzinę porzucił. Całe życie mężczyzna mógł  liczyć tylko na matkę, 68-letnią dziś panią Katarzynę.
-  Mama to anioł – mówi pan Adam i przyznaje, że nie wyobraża sobie bez niej dnia.

Pomimo ogromnych trudności matki niepełnosprawnych osób całe życie pracowały. Jak mówią nie miały wyboru - wsparcia nie otrzymywały.

- Chodziłam do pracy i wynajmowałam znajomych, by zostawali z Aldonką. Walczyłam do niedawna, ile mi pozwalały siły. Nie patrzyłam na swoje choroby, bo priorytetem była Aldona – mówi pani Grażyna.

Niestety opiekunowie są coraz starsi. Często sami wymagają opieki i leczenia, a brakuje im pieniędzy. Nie dostają stałego zasiłku w wysokości prawie 1500 zł na dziecko niepełnosprawne. Powód? Pracowali, więc taki zasiłek im się nie należy. 
- Żeby dostać zasiłek pielęgnacyjny na osobę dorosłą, czy dziecko jest jeden wymóg: brak prawa do emerytury – mów pani Aldona.

- Mam emeryturę w wysokości 863 zł, a mam przepracowane 28 lat. Zostałyśmy ukarane, bo jesteśmy ze "starego portfela", wcześniej nie było takich świadczeń jak teraz wywalczyły matki.
I chodzi o to, że to bardzo boli, bo zostałyśmy podzielone na matki lepsze i na matki wyklęte. A nie obarczaliśmy państwa naszymi dziećmi, pracowałyśmy cały czas i do dnia dzisiejszego opiekujemy się dziećmi. Prosimy, żeby nas tak nie traktować – opowiada pani Grażyna.

- Ja przepracowałam 20 lat. Poszłam na wcześniejszą emeryturę, bo jestem już w takim wieku, że nie dam rady nic więcej zrobić. Nie pójdę już do pracy – dodaje Pani Katarzyna, mama pana Adama.
Pani Aldona zastrzega, że cieszy się, że „młode matki otrzymują zasiłek pielęgnacyjny”.
- Żyjemy w tych samych czasach, dlaczego one mają dostawać, a my nie, jeżeli państwo stać na to? Dlaczego nie dać tym starszym? Pracowały, ale zajmowały się swoimi dziećmi o wiele dłużej. To jest nie w porządku – ocenia.

Opiekunowie niepełnosprawnych dzieci, którzy poświecili się pracy i opiece nad chorymi czują się oszukani. Próbowaliśmy zapytać urzędników dlaczego ci, którzy nie pracowali taki zasiłek otrzymują, a inni nie. Niestety, Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej odmówiło nam wypowiedzi przed kamerą pisząc m.in.: 

„W obecnym stanie prawnym rodzicowi sprawującemu opiekę nad niepełnosprawnym dzieckiem, który ma ustalone prawo do własnej emerytury, świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje. Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej prowadzone są obecnie analizy możliwych do wprowadzenia zmian w systemie wsparcia osób niepełnosprawnych, ich rodzin oraz opiekunów osób niepełnosprawnych”.

- Moja mama została ukarana za to, że mnie urodziła, że trafiło się dziecko niepełnosprawne i rozsypało się wszystko. Nikt nie chce dać jej szansy na to, by mogła żyć normalnie – mówi pani Aldona.
 
- W tej chwili mam do wyboru: albo zająć się swoją rehabilitacją albo zapłacić mamie za insulinę, albo zapłacić rachunek za prąd. I jaki to jest wybór? – pyta pani Aldona.*

* skrót materiału

Reporter: Żanetta Kołodziejczyk-Tymochowicz

interwencja@polsat.com.pl