Przepisy dzielą niepełnosprawnych. Transport specjalnym busem nie dla wszystkich

30-letni Marcin Suszko mieszka pod Złocieńcem koło Drawska Pomorskiego. Mężczyzna od urodzenia jest osobą niepełnosprawną. Cierpi na czterokończynowe dziecięce porażenie mózgowe. W marcu bieżącego roku rozpoczął pracę w straży miejskiej.

- Jestem operatorem monitoringu. Obserwujemy i jak coś się dzieje, informujemy strażników miejskich, aby mogli podjąć interwencję – opowiada.

- Bardzo walczymy o to, żeby pracował. Bo dzięki temu o 180 stopni zmieniło się jego życie. On od 30 lat był zamknięty w domu. Niestety, przepisy odbierają nam tę szansę – dodaje Bogumiła Suszko, matka pana Marcina.

Mężczyzna porusza się na wózku inwalidzkim. Pokonanie kilkukilometrowego odcinka między domem a siedzibą straży miejskiej dla mężczyzny jest katorgą. Codziennie rano przyjeżdża po niego samochodem niepełnosprawny kolega. 52-letnia matka mężczyzny wkłada 70-kilogramowego syna do auta. A na miejscu z samochodu wyciąga go strażnik.

- Mąż się przygotowuje do operacji, bo wysiadły mu łękotki. Ja kwalifikuję się do operacji kręgosłupa - dolnego i górnego odcinka. Z racji tego, że dalej zajmuję się synem, nie podejmę się jej, bo po zabiegu nie mogłabym nosić syna. Mam przepuklinę przepony, która wbija mi się w płuca – wylicza Bogumiła Suszko, matka pana Marcina.
Po południu pan Marcin wsadzany jest do samochodu przez strażnika miejskiego. Pod domem wyciąga go schorowana matka.

W powiecie są dwa busy przeznaczone do przewozu osób niepełnosprawnych. Należą one do powiatowych placówek opiekuńczych. Pan Marcin nie może jednak z nich korzystać.

- Jest samochód, ale nie ma możliwości, żeby skorzystać i jest to trudne do zrozumienia – komentuje Krzysztof Zacharzewski, burmistrz Złocieńca.

- Mój syn występuje w projekcie z aktywności zawodowej, natomiast tamte projekty, to są domy opieki. Jeden projekt
wyklucza drugi – tłumaczy Bogumiła Suszko, matka pana Marcina.

- Te przepisy pokazują jedno: żeby najlepiej w naszym społeczeństwie niepełnosprawnych nie było, żeby nie istnieli. Przepisy urzędowe są po to, żeby osoby niepełnosprawne wykończyć – dodaje pan Marcin.

Kierownik powiatowego dziennego domu samopomocy w Drawsku Pomorskim Joanna Orzepowska tłumaczy, że jej placówka „nie świadczy usług transportowych”. - Przeznaczenie busa jest dla uczestników naszego domu. Nie mogę pomóc naszym transportem – wyjaśnia.

Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, który dofinansował zakup busów dla placówek powiatowych, nie ma nic przeciwko, aby mógł skorzystać z nich pan Marcin. Mimo to ośrodki dysponujące busami boją się utraty dofinasowania z Urzędu Wojewódzkiego, który dopłaca do paliwa i napraw specjalistycznych busów.

Reporter: Burmistrz zadeklarował, że dorzuci się do kosztów benzyny.
Joanna Orzepowska, kierownik domu samopomocy w Drawsku: Ale my nie możemy pobierać opłat. To chodzi o łamanie prawa. Przepis rozporządzenia mówi jasno: zapewniamy transport uczestnikom domu. Ja nie mogę innym osobom świadczyć usług.

- Ten samochód ma służyć do przewozu osób niepełnosprawnych. My nie odbierzemy dofinansowania placówce dlatego, że dodatkowo dowozi osobę niepełnosprawną, mimo że nie ma nic wspólnego z tą placówką. Ten mikrobus przypisany jest do danej placówki i to placówka decyduje, czy taką osobę zabrać – zapewnia Anna Rąbel z zachodniopomorskiego Państwowego Funduszu Rehablitacji Osób Niepełnosprawnych.

- Nie znam sytuacji, ale obiecuję, że się tym zajmiemy. Jeżeli będzie jakakolwiek szansa pomocy temu mężczyźnie, to zrobimy to – dodaje Stanisław Cybula, starosta drawski.
Pan Marcin rozważa rezygnację z pracy. Rodziny nie stać na zakup samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych. *

* skrót materiału

Reporter: Artur Borzęcki

aborzecki@polsat.com.pl