Za śmierć dzieci winią strażaków. Nie zgadzają się z wyrokiem sądu

Marta i Sebastian bardzo się kochali. Mieli mnóstwo wspólnych planów i marzeń. Majówkę 2011 roku postanowili spędzić ze znajomymi nad Jeziorem Powidzkim.

1 maja była ładna pogoda. Sebastian miał patent żeglarski, był też ratownikiem WOPR. Wypożyczyli więc łódkę i wspólnie ze znajomymi wypłynęli na jezioro. Marta i Sebastian byli w kabinie.

- Przyszedł szkwał, mocno zawiało i kolega, ten Przemek, nie utrzymał masztu. Łódka się położyła, ale było w niej powietrze. Nie było niebezpieczeństwa, że zatonie - opowiadała Alicja Rożek, matka zmarłego Sebastiana.

- Marta zadzwoniła na 112 – powiedziała jej siostra Monika Nowak.

- Sebastian postanowił wypłynąć, żeby pokazać, że to możliwe. Plan był taki, że Marta wypłynie za nim. Tak się nie stało, więc wrócił tam – relacjonował Tomasz Siedlecki, świadek zdarzenia i kolega Sebastiana.

W czasie, kiedy strażacy ochotnicy dotarli do Giewartowa, gdzie próbowali zwodować swoją motorówkę, byli tam płetwonurkowie z Łodzi. Chcieli pomóc.

- Był wśród nas instruktor ratownictwa wodnego, mieliśmy sprzęt gotowy do nurkowania, ale usłyszeliśmy odpowiedź, że nasza pomoc nie jest potrzebna, bo wszyscy trzymają się łodzi i wszystko jest pod kontrolą. Mogliśmy udowodnić, że jest wśród nas ratownik WOPR i że niektórzy z nas mają przeszkolenie medyczne, jak i umiejętności pozwalające na podejmowanie ludzi z wody. Nie poproszono o takie dokumenty - powiedział płetwonurek Radosław Jakubowski.

Strażacy popłynęli więc sami. Kiedy w końcu dotarli do poszkodowanych okazało się, że sytuacja jest dużo trudniejsza niż podejrzewali.

- Do tej pory nie wiem, kto był kierownikiem tej akcji. Oni się przekomarzali, kto skoczy do tej wody, kto nie powinien. W końcu jeden skoczył, ale po paru minutach było mu za zimno – przekazał Tomasz Siedlecki, świadek zdarzenia.

- Próbowali tę jednostkę podnieść przy pomocy wiatru bez dodatkowego sprzętu, te próby też nie przyniosły skutku – mówił Sławomir Brandt. rzecznik Państwowej Straży Pożarnej w Wielkopolsce.

- Pociągnęli łódkę do brzegu i - jak zeznali inni strażacy, którzy byli w tej trójce - w tym momencie głosy spod pokładu ucichły – dodała Monika Nowak, siostra zmarłej Marty.
Kiedy strażacy doholowali łódź do brzegu i dostali się do kabiny, Marta i Sebastian już nie żyli. 

Prokuratura postawiła zarzuty dyspozytorowi Mariuszowi P. i dowodzącemu akcją ratowniczą Andrzejowi K. Ostateczny wyrok zapadł dopiero rok temu. Dowodzący akcją został uniewinniony, a dyspozytor skazany na karę grzywny w wysokości 4 tys. zł. Obaj strażacy nadal pracują w jednostkach państwowej strazy pożarnej.

- Dlaczego pani sędzia tak zdecydowała? Przecież byli słuchani biegli i cały czas mówili, że jest to wina strażaków, że byla źle prowadzona akcja – wskazała Janina Nowak, matka Marty.

- Kierujący akcją w tych warunkach w zasadzie nie powinien podejmować żadnych decyzji, bo tymi środkami, którymi dysponował, mógł on jedynie podjąć osoby poszkodowane z wody – poinformował Marek Ziółkowski, rzecznik Sądu Okręgowego w Koninie.

- Dla mnie temat jest skończony i nie ma nad czym dyskutować. W danej chwili zrobiliśmy wszystko, co było w naszej mocy – przekazał strażak dowodzący akcją ratunkową.

- Czas to mało, że nie leczy ran, to dodaje jeszcze. Życie naszych dzieci zostało wycenione tak nisko, że po prostu człowiekowi się nie mieści to w głowie – podsumowała Alicja Rożek, matka Sebastiana.*

* skrót materiału

Reporter: Paulina Bąk

pbak@polsat.com.pl