Wini szpital za utratę oka

55-letni Jarosław Szkoła mieszka w Młodzawach Małych w województwie świętokrzyskim. Jest tokarzem. Na początku grudnia ubiegłego roku mężczyzna źle się poczuł. Kilka godzin później od lekarza pierwszego kontaktu trafił do szpitala w pobliskim Pińczowie. To tu w ciągu dwóch dni rozegrał się jego dramat.

- Przyjęli go na oddział wewnętrzny, gdzie trafił na jedną noc na intensywną terapię. Był cały siwy, usta, wypieki na buzi. Jego płuca działały tylko na 30 proc., niewydolność krążeniowo-oddechowa. Na drugi dzień przenieśli tatę na normalną salę - mówi Anna Cirlak, córka pana Jarosława.

Jak dodaje, mężczyzna z powodu swojej wagi nie mógł spać na leżąco, gdyż mu trudno mu wtedy oddychać.

- Barierki miałem niezastawione, gdzie powinienem mieć zastawione. Bo barierki ochronne były przy łóżku, żeby pacjent nie spadł - mówi pan Jarosław.

Pani Dorota, żona pana Jarosława: Wstałam rano i szykowałam się do męża do szpitala. Ale gdzieś przed 7 mąż zadzwonił, że stracił oko.

Reporter: Zdziwiło to panią?

Pani Dorota: Bardzo, bo on pojechał na leczenie czego innego, a nie na oko.

- Zasnąłem w pozycji siedzącej. I w tej pozycji spadłem z łóżka. I pociągnąłem za sobą jednocześnie pompę do wstrzykiwanie soli fizjologicznych. Jak mnie ta pompa uderzyła, to od razu zacząłem krzyczeć: "rany boskie wybiłem oko chyba" - relacjonuje pan Jarosław.

- Oko pękło na pół. Była 2 cm dziura i już połowa zawartości się wylała z niego - mówi córka mężczyzny.

Zaraz po zdarzeniu pan Jarosław został przewieziony do innego szpitala, gdzie przeszedł operację oka. Niestety diagnoza była dla mężczyzny jak wyrok. Rodzina 55-latka oskarża personel szpitala o zaniedbania, które doprowadziły do całkowitej utraty wzroku w lewym oku przez mężczyznę.

- Rokowanie jest niepewne i pacjent wymaga natychmiastowych zabiegów, operacji potwierdzonych wnikliwą diagnostyką. Teraz musimy zapobiec dalszym następstwom, odklejeniu siatkówki, uszkodzeni jej czy zanikowi gałki ocznej - mówi prof. Robert Rejdak z Kliniki Okulistyki Ogólnej UM w Lublinie.

Reporter: Ma pan żal do personelu szpitala?

Pan Jarosław: Tak, tak. Przepraszam. Poszedłem zdrowym człowiekiem, a wyszedłem kaleką ze szpitala.

- Mamy do czynienia z szeregiem uchybień. Uchybień szpitala, personelu szpitala. Niewłaściwą opieką nad tym panem - twierdzi adwokat Łukasz Kowalski.

Dyrekcja szpitala po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego uznała, że był to nieszczęśliwy wypadek. Winnego nie można wskazać. Dyrektor placówki przyznał także, że kluczowa w sprawie kwestia, zabezpieczeń łóżka pacjenta nie była rozpatrywana.

Reporter: Hamulec podobno nie był zaciągnięty, łóżko nie było zablokowane. To nie są przynajmniej niedopatrzenia?

Krzysztof Słonina, dyrektor Szpitala w Pińczowie: To jest słowo przeciwko słowu. Przede wszystkim, to mi jest ogromnie przykro, że u nas taka sytuacja się zdarzyła, ale wypadki chodzą po ludziach.

Reporter: To było zablokowane czy nie było?

Słonina: To tego nie potrafię powiedzieć.

Reporter: A personel jak tłumaczył?

Słonina: Nie wiem, czy to akurat było rozpatrywane.

Reporter: Kwestia dosyć ważna i nie była rozpatrywana?

Słonina: Ja nie odniosę się do każdego szczegółu.

- Byłem na kontroli drugi raz i doktor powiedział, że bardzo przykro mu mnie poinformować, ale już pan na to oko widział nie będzie. Ja jestem z zawodu tokarzem, bardzo lubię ten zawód wykonywać, ale już niestety, już po zawodzie. Co ja mogę robić? Za stróża też mnie nie wezmą, bo powiedzą, że ślepego nie chcą - mówi poszkodowany mężczyzna.

Sprawą pana Jarosława zajmuje się prokuratura. Śledczy mają ustalić, czy personel placówki dopuścił się zaniedbań. Ale to dopiero początek walki 55-latka. Poza postępowaniem karnym mężczyzna zamierza wystąpić przeciwko szpitalowi na drogę cywilną.

- Będę żądał zadośćuczynienia za to. Bo ja niestety z czegoś muszę żyć. Odszkodowania i ewentualnie renty dożywotniej - mówi pan Jarosław.