Musi wciąż udowadniać, że nie jest bezdomnym alkoholikiem

- Wezwanie miałem, żeby za tydzień stawić się na komisariat. Prowadziła moją sprawę pani Karolina, mówi: panie Marcinie, kradło się w Biedronkach. Zaprzeczyłem. Pokazałem zdjęcie brata, a ona wyszła i wróciła po pół godzinie i mówi, że faktycznie, ci koledzy, co spisywali, to wskazali na brata - wspomina pan Marcin i dodaje: - Jak się wchodzi na moje internetowe konto pacjenta, widać wizyty na SOR: „epizod depresyjny”, „toksyczne skutki działania alkoholu, etanol”, „zaburzenia psychiczne, spowodowane używaniem alkoholu”.

Codzienność pana Marcina to udowadniane urzędom, instytucjom i szpitalom, że to nie on korzystał z ich usług.

W jednym ze szpitali, gdzie trafił jego brat, usłyszał, że placówka złożyła doniesienie do prokuratury w sprawie popełnienia przestępstwa. „Nic na razie nie wiem, co dalej”.

Na izbie wytrzeźwień pan Marcin dowiedział się, że jego nazwisko zostało wpisane do wewnętrznej bazy danych, by sytuacja nie powtórzyła się. W dodatku pokazano mu karteczkę wiszącą w ogólnodostępnym miejscu dla pracowników, na której widnieją jego dane:

- Można zobaczyć, jak tam ta karteczka?

- Chwila, bo jest ochrona danych osobowych…

- Ale to są pana dane osobowe.

- Ale dostał pan od tego momentu jakieś wezwanie…

- Nie.

- No bo to jest wszystko w  komputerze u nas. Proszę poczekać…

- Proszę, cały czas kartka wisi.

ZOBACZ: Skrajnie wygłodzony, z odleżynami. Szokujące zachowanie matki

To fragment odpowiedzi jednego ze szpitali, w którym pacjentem był brat pana Marcina i tam podał jego dane:

„Do SOR niejednokrotnie trafiają pacjenci, u których tożsamość jest niemożliwa do ustalenia w momencie rejestracji. Pacjent w takiej sytuacji widnieje w systemie jako NN, płeć, ok. XX lat (…). W przypadku wyczerpania wszelkich możliwości danych ze strony personelu SOR, zwracamy się o pomoc do policji, aby w przy pomocy swojej bazy danych ustalić tożsamość pacjenta.”

- Na każdym etapie spotykaliśmy się ze współczuciem, ale też z niemożnością wobec luki, jaka jest w prawie. Policja zawierza delikwentowi, biorąc od niego ustne zobowiązanie, że jest tym, kim jest, tak samo robią ratownicy – przyznaje pani Anna, żona pana Marcina.

ZOBACZ: Drżał, że niemiecki Jugendamt odbierze mu dzieci. Są już w Polsce

Jak to możliwe, że nikt nie weryfikuje podawanych przez brata pana Marcina danych osobowych? To tłumaczenie poznańskiej policji:

- Ta sprawa policjantom z poznańskiego Grunwaldu jest bardzo dobrze znana. Podczas interwencji w sklepie legitymowali mężczyznę, który nie musiał mieć przy sobie żadnego dokumentu. Podczas tych działań on podawał bardzo precyzyjnie dane osobowe: PESEL, wszystkie informacje. Policjanci te dane sprawdzają w systemie, gdzie taka osoba jest zarejestrowana i okazało się, że ten mężczyzna był łudząco podobny do swojego brata i podawał dane swoje brata - mówi Andrzej Borowiak, rzecznik Komendy Wojewódzkiej Policji w Poznaniu.

- Oni absolutnie nie są podobni. Ja bym w życiu nie powiedziała, że to są bracia, inna budowa ciała, wzrost, waga – ocenia pani Katarzyna, znajoma pana Marcina.

ZOBACZ: Potrącił i uciekł. Chcą wyższej kary za śmierć rowerzystki

Jak się jednak okazuje, weryfikacja podawanych danych przebiega pobieżnie albo wcale.

A to, co raz zostanie wpisane w system medyczny, nie tak łatwo potem wykasować…

- Jedynym wyjściem byłaby zmiana PESEL-u męża. Są tylko trzy możliwości, kiedy może to nastąpić: albo zmiana płci, albo błąd urzędnika, albo wystawienie nowego aktu urodzenia, związanego np. z adopcją czy przysposobieniem – tłumaczy pani Anna, żona pana Marcina.

- Prosiłem wiele służb o adnotację, czy można by zrobić coś takiego, że jeżeli policja lub szpital, straż miejska, poda mój PESEL, to poproszą o dokładniejszą weryfikację tożsamości, ponieważ podszywa się pode mnie brat Adam. Powiedzieli, że nie można tego zrobić – podsumowuje pan Marcin.