Dwadzieścia lat programu Interwencja. Poznajcie nas bliżej 

Dwadzieścia lat nie minęło jak jeden dzień. To były tysiące odcinków, dziesiątki tysięcy bohaterów, niezliczona ilość emocji oraz nieprzerwana fala pomocy potrzebującym.

- Było warto zaangażować siły, pracować z tak dobrymi reporterami, bo to oni tworzą ten program. Z perspektywy czasu to jedna z lepszych inicjatyw w telewizji. Interwencja to jeden z najlepszych programów w Polsacie, jeden z najlepszych w ogóle w polskiej telewizji – podkreśla Dorota Gawryluk, dyrektor pionu informacji i publicystyki w Telewizji Polsat.

- Wielokrotnie policjanci byli bohaterami, raz pozytywnymi, raz negatywnymi, nikt się nie obraża. Ja życzę kolejnych 20 lat co najmniej – mówi Mariusz Ciarka, rzecznik Komendy Głównej Policji.

- Bez „Interwencji” trudniej byłoby pomagać potrzebującym, bo dzięki wam odwołujemy się do opinii publicznej, a ludzie decydujący o losie pokrzywdzonych zaczynają myśleć i czuć – dodaje działacz społeczny Piotr Ikonowicz.

ZOBACZ: Zaufali sąsiadce. Do dziś nie mogą odzyskać pieniędzy

Swoją przygodę z Polsatem Maciej Dowbor zaczynał w redakcji Interwencji. Dowody znajdujemy w archiwum.

- To była bardzo trudna praca. Tak emocjonalnie, bo nie byłem przyzwyczajony do obcowania z aż tak trudnymi sprawami – wspomina.

Po 20 latach czas pokazać ludzi, których na co dzień nie widać.

- Ja jestem taką pierwszą osobą, z którą widzowie mają kontakt, nie tylko przez maila czy media społecznościowe, ale też telefonicznie - mówi Aneta Kaziuk-Grzyb, sekretarz redakcji Interwencji.

- Czasy się zmieniają, technologie się zmieniają - państwo mogą nas oglądać w telewizji, na komputerze, na smartfonie, a my w Interwencji od 20 lat staramy się, by widz po obejrzeniu reportażu dostał odpowiedź na pięć ważnych, dziennikarskich pytań: Kto? Co? Gdzie? Kiedy? Dlaczego? I tego będziemy się trzymać – zapewnia Dominik Łapieński, redaktor wydania Interwencji.

- Tak się złożyło, że pracowałem przy pierwszym, pilotażowym odcinku interwencji. To było 20 lat temu. Jeździliśmy po całej Polsce, to się potoczyło jak kula śnieżna – opowiada Grzegorz Wicha, realizator dźwieku.

ZOBACZ: Ma serce na dłoni. Samotna matka sama potrzebuje pomocy

Program codziennie tworzą reporterki i reporterzy. To oni interweniują, pomagają i rozwiązują problemy.

- Jest to praca, z którą związana jestem całe życie. Dzięki niej poznałam bardzo wielu ludzi, a jednocześnie ich problemy – mówi Żanetta Kołodziejczyk-Tymochowicz, prowadząca program i reporterka.

- Pamiętam akcję, którą robiliśmy, kiedy pomagaliśmy rozdzielonym adopcją rodzinom. Takie spotkanie adopcyjnego rodzeństwa, które zostanie w mojej pamięci to historia dwóch braci, którzy spotkali się po 50 latach – wspomina Milena Sławińska, prowadząca i reporterka.

- Mamy w wielu wypadkach siłę sprawczą. Udaje się ludziom pomóc i zmienić ich los. Moim sukcesem jest każdy materiał, w którym uda mi się coś załatwić na korzyść bohatera – podkreśla reporterka Małgorzata Frydrych.

- Trafiłam niegdyś na temat pana Mieczysława. Mężczyźnie urosły krzywe buraki. Myślał, że będzie musiał je wyrzucić. Ostatecznie do pana Mieczysława zgłosiła się jedna z największych sieci sprzedażowych w Polsce. Odkupili część jego upraw. I ten szczęśliwy finał wydarzył się dzięki nam – dodaje Ewa Młodziankowska, reporterka.

Praca reportera pełna jest zaskakujących sytuacji. Niektóre spotkania zapadają w pamięć na długo.

- On mnie szarpnął za rękę. Jak on mi te rękę podawał, to już wiedziałem, że może być ciekawie, on wyprosił ekipę i mnie wtedy popchnął na szafę i złapał za szyję – wspomina reporter Jakub Hnat pracę nad tym reportażem.

- W Chojnicach zaatakował nas nożownik, osoba, która przesiedziała w zakładzie karnym 20 lat. Wyskoczył na nas z nożem – relacjonuje reporter Artur Borzęcki.

- Jednym z pierwszych materiałów, jakie robiłem, to był materiał o handlu organami ludzkimi. Nie było to do końca bezpieczne. Byłem młody – wspomina nasz dziennikarz Rafał Zalewski, który pracuje w Interwencji od początku programu.

ZOBACZ: Mówiła, że idzie na spacer i zakupy. Ślad po niej zaginął

Praca reportera wymaga wielu poświęceń, ale nawet reporterzy miewają czas wolny.

- Najważniejszą rzeczą w moim życiu poza pracą w Interwencji są kraje byłego Związku Radzieckiego: Rosja, Białoruś, Ukraina - zjeździłem wzdłuż i wszerz, dopóki oczywiście to było możliwe – opowiada dziennikarz Igor Sokołowski.

- Od wielu lat gram w zespole na perkusji, wydałem dwie płyty – mówi Rafał Zalewski.

Zmieniała się oprawa naszego programu, zmieniają się pracujący przy nim, ale niezmiennie jesteśmy potrzebni naszym widzom.

- Dopóki, będzie chociaż jeden urzędnik, polityk, który nie rozumie swojej roli – czyli służyć ludziom - dopóty Interwencja będzie potrzebna – zaznacza dziennikarz Igor Sokołowski.

- Nasi bohaterowie są czasem w tak trudnych sytuacjach, że jesteśmy dla nich ostatnią deską ratunku, a my jesteśmy od tego, żeby im nieść pomoc – podsumowuje Anna Branthwaite, szefowa redakcji Interwencji.